Zeventien jaar geleden startte mijn meditatiebeoefening bij de AZI (Association Zen Internationale). Daarna stapte ik over op Vipassana. Ik zoek echter vooral mijn eigen weg, waarbij alles en iedereen mijn leraar is. Sinds elf jaar zit ik twee uur per dag in formele meditatie. Ik doe regelmatig retraites in m'n eentje. Ik heb een Ford Transit omgebouwd tot een éénpersoonsdojo. Daarmee rij ik me-zo vaak ik kan-klem ergens in de natuur (de Franse Ardennen of een van de Zeeuwse eilanden). Ik volg dan gewoon het retraiteprogramma zoals ik dat ooit bij Bhante Bodhidharma van het Satipanya Meditation Centre in Shropshire U.K. heb geleerd (Vipassanatraditie van Mahasi Sayadaw). Daar deed ik jaren geleden enkele retraites. Dat beviel me. Bij Ton Lathouwers ben ik daarna mijn eigengereide manier van werken (alleenmediteerdertje) gaan aftoetsen. Die vroeg zich alleen af of ik dat wel vol hield in m'n eentje (elke dag om 3:30u op en zo). Toen ik hem zei dat ik dat inderdaad deed besloot hij : Dan is dat jouw pad. Ik werd daar zo gelukkig van als een vogeltje. De laatste jaren doe ik samen met een vriend jaarlijks een 10-daagse retraite in Gaia House in Essex. Het is een geweldige plek.
Ik ben een geboren autodidact, ook in mijn eigen werkveld, ik heb een totaal eigen weg gevolgd in het Vlaamse theaterlandschap en ook wat het spirituele betreft (waarvan mijn theaterwerk een derivaat is) kan ik haast niet anders dan als een hond achter mijn (intuïtieve) neus aan gaan. Ik ben op een gegeven moment op zoek gegaan naar de wortels van het Boeddhisme en bij Hindoeïsme en Advaita terecht gekomen en hun hedendaagse vertolkers zoals Robert Adams, Jeff Foster en vooral Adyashanti. Deze laatste spreekt me vanuit zijn zen-achtergrond bijzonder aan en inspireert me.
Opvrijdag 12 juniis Peter de Graef te gast in Ehipassiko.
Al mijn toneelwerken gaan in wezen over spiritualiteit. Nu ik de kans krijg om voor een groep mediteerders/spirituele zoekers/boeddhistisch geïnspireerden te spreken zou ik graag voluit praten, getuigenis afleggen van mijn ongezouten enthousiasme. Ik wil het daarbij hebben over verlichting. Over wat het zou kunnen zijn en wat het niet is. Ik ga uit van mijn eigen ervaringen en van de ervaring van de toehoorders. Het is de bedoeling dat de lezing geaard blijft, dat we onszelf niet verliezen in al te veel citaten en conceptueel gefladder. Verlichting is m.i. geen ver en vaag mystiek doel maar een werkelijkheid waarin we voortdurend zijn ingebed. We kunnen er in principe ook altijd contact mee maken. Het is alleen zo dichtbij dat we er meestal dwars doorheen tasten. Als ik ga spelen moet ik eerst weken repeteren. Dat is altijd een lang en weerbarstig proces. Ik doe dat alleen om op de dag van de voorstelling alles wat ik ingeoefend heb los te kunnen laten om 'iets van een andere orde' zijn werk te laten doen. Zo verhoudt zich ook meditatie tot spirituele ontwikkeling.
Parkeren: Betalend parkeren kan veel tijd vergen in deze buurt ! Parking op de Singel op het einde van de Plantin en Moretuslei ter hoogte van de Vlijtstraat. Berchem treinstation ligt op 15 min loopafstand.
